در این میان ما می‌توانیم از این تجربه‌های كوتاه و پراكنده به یك جریان ماندگار در سینما برسیم یا این‌كه با بی‌تفاوتی باعث فراموش شدن و هدر رفتن آن شویم. فیلم كوتاه با مجموعه‌یی از آسیب‌ها و آفت‌ها روبه‌روست كه تا كنون اجازه نداده با یك جریان مستقل و حرفه‌یی در این زمینه روبه‌رو شویم.

عدم حمایت مالی
بزرگ‌ترین معضلی كه فیلمسازان جوان با آن‌ روبه‌رو هستند، عدم دسترسی به امكانات حرفه‌یی، حمایت و هدایت است.

آن‌ها غالباً با هزینه‌های شخصی، فیلم‌های كم‌خرجی می‌سازند كه نمی‌توانند توانمندی‌های بالقوه، دانش و تجربه‌ی خود را در آن به نمایش بگذارند.

اگرچه چند مجموعه‌ی دولتی به عنوان حامی، فیلمسازان جوان را حمایت می‌كنند اما به علت محدود بودن این مراكز، تخصیص بودجه و امكانات به فیلمسازان همواره با سختگیری‌های زیادی همراه است؛ البته عدم توزیع یكسان و عادلانه‌ی آن‌ها در مناطق مختلف كشور نیز باعث شده اكثر فیلمسازان جوان در سراسر كشور به مراكز موجود در تهران رو بیاورند و طبیعی است كه در چنین شرایطی بسیاری از افراد مستعد دچار ناكامی در این رقابت غیرمنصفانه شوند، ضمن این كه غالباً آن ‌چه در چنین سازمان‌ها و مجموعه‌هایی حرف اول را می‌زند، شناخت كافی از فیلمساز است كه یا به واسطه‌ی سابقه‌ی آشنایی وی با این مجموعه‌ها حاصل می‌شود یا به وسیله‌ی اعتباری كه از جشنواره‌ها و جوایز خود كسب كرده است.

در چنین موقعیتی، كسانی كه به‌تازگی وارد این عرصه شده‌اند و فاقد برخورداری از هر دو گزینه هستند، دستشان خالی می‌ماند و پیوسته با عدم تصویب طرح‌ها و فیلمنامه‌هایشان روبه‌رو می‌شوند. آن‌ها مأیوس و سرخورده از پیگیری‌های بی‌نتیجه، نهایتاً قید همكاری با چنین مجموعه‌هایی را می‌زنند و ترجیح می‌دهند كه مستقل كار كنند و غالباً از پسِ مخارج فیلم‌هایشان برنمی‌آیند و در همان آغاز راه متوقف می‌شوند.

عدم هدایت و مشاوره
گاهی اوقات در این مجموعه‌ها از كسانی در جایگاه كارشناس تصویب و تأیید فیلمنامه‌ها و مشاور در زمینه‌ی فیلمسازی استفاده می‌شود كه به اندازه‌ی كافی دانش، تجربه، تخصص و قدرت كشف استعدادها را ندارند و به دلیل برخوردهای نادرست و ناكارآمد، ارتباط فیلمسازان با این مجموعه‌ها قطع می‌شود، در حالی كه اگر این سازمان‌ها و انجمن‌ها از نیروهای متخصص و معتبر بهره بگیرند می‌توانند در جهت مشاوره و هدایت فیلمسازان نقش مؤثری داشته باشند و قبل از آن‌كه فیلم‌ها وارد مرحله‌ی تهیه و تولید شوند بسیاری از ضعف‌ها و كاستی‌ها را رفع كنند، اما غالباً به جهت عدم مدیریت صحیح و برخوردهای شتابزده و سختگیری‌های بی‌دلیل، اعتماد فیلمسازان سلب می‌شود و آن‌ها خود را از راهنمایی و هدایت بی‌نیاز می‌دانند و تصمیم می‌گیرند یك‌تنه این مسیر دشوار را طی كنند.

كمبود منابع
سازندگان فیلم كوتاه برای یافتن شیوه‌ها و الگوهای صحیح به منابع جامع و معتبری دسترسی ندارند. ما با كم‌تر كتابی مواجه می‌شویم كه به‌طور مستقل شیوه‌ی فیلمنامه‌نویسی كوتاه را آموزش یا آن را مورد تحلیل و بررسی قرار دهد.

امكان دسترسی به فیلم‌های كوتاه شاخص ایران و جهان برای فیلمسازان، به‌خصوص كسانی كه در شهرستان‌ها ساكن هستند، بسیار محدود و سخت است. در واقع ما با فقدان آرشیو تخصصی فیلم‌های كوتاه روبه‌رو هستیم.

در بیش‌تر موارد، كارگاه‌های تخصصی هم‌زمان با جشنواره‌ها برگزار می‌شود و فقط برای كسانی قابل استفاده است كه امكان راهیابی به جشنواره‌ را یافته‌اند، در حالی كه برگزاری كارگاه‌ها و اردوهای فیلمسازی و رویارویی مستقیم با تجارب اساتید و بزرگان این عرصه در طول زمان و برای همگان لازم است.

هر چه‌ بیش‌تر امكان برگزاری چنین برنامه‌هایی در شهرهای مختلف میسر و فراهم شود و دسترسی فیلمسازان در مناطق مختلف كشور به منابع، اساتید و امكانات افزایش یابد، با فیلم‌هایی روبه‌رو خواهیم شد كه هر یك حال و هوای بخشی از سرزمینمان را با خود خواهد داشت و تحقق سینمای ملی را به واقعیت نزدیك‌تر خواهد كرد.

جشنواره‌ها
از آن‌جا كه فیلم كوتاه از امكان اكران عمومی محروم است، تنها موقعیت عرضه و ارایه‌یی كه در اختیار دارد محدود به جشنواره‌های داخلی و خارجی است.

بنابراین حضور در جشنواره‌ها برای فیلمسازان بسیار اهمیت دارد و همین موضوع باعث می‌شود كه جشنواره‌ها جهت‌دهنده و تعیین‌كننده‌ی جریان فیلم كوتاه شوند؛ مخصوصاً جشنواره‌های موضوعی كه به‌شدت به تفكر، خلاقیت و آزادی بیان فیلمساز سمت و سو ‌داده و آن‌ها را در مسیر دلخواه خود قرار می‌دهند و فیلمسازان آرام‌آرام دستاویز قوانین اجرایی جشنواره‌ها می‌شوند.

البته جوایز جشنواره‌ها با انتقادات فراوانی روبه‌روست كه مهم‌ترین آن، داوری تحت تأثیر جشنواره‌های دیگر است. با یك مرور نسبی به راحتی می‌توان دریافت كه اگر فیلمسازی از یك جشنواره‌ی معتبر جایزه‌یی بگیرد، این جایزه در داوری جشنواره‌های دیگر نیز مؤثر خواهد بود و جوایز پی در پی را برای وی به دنبال خواهد آورد، حتی اگر فیلم‌های شایسته‌تری در رقابت با آن مورد غفلت قرار گیرند. این موضوع خود به خود موجی را به وجود می‌آورد كه افراد به جای رقابت و تعامل با یكدیگر، وادار به تقلید و كپی‌برداری از هم می‌شوند.

نباید از یاد برد كه سازندگان فیلم كوتاه به جز عده‌ی معدود و خاصی غالباً در ابتدای راه فیلمسازی خود هستند و به‌شدت نیاز به كسب اعتبار معنوی و حمایت مالی دارند، پس طبیعی است كه به دنبال راه‌هایی باشند تا بتوانند جایشان را در سینما باز كنند.

در واقع آن‌ها به جز جشنواره‌ها راهی برای معرفی و اثبات خود ندارند و این موضوع افراد را به سمت تولید فیلم‌های مورد پسند جشنواره‌ها سوق می‌دهد و از آن‌ها فیلمسازان وابسته و مقلدی می‌سازد.

عدم جریان نقد
در عرصه‌ی مطبوعات جای نقد جدی و عمیق در زمینه‌ی فیلم كوتاه خالی‌ست. بعضی از مجلات تخصصی سینمایی صفحات مختصری را به بهانه‌ی جشنواره‌ها به معرفی فیلم‌های كوتاه و گفت‌وگو با فیلمسازان یا ارایه‌ی اخبار جشنواره‌ها اختصاص می‌دهند، اما هیچ منتقد و صاحب‌نظری به‌طور جدی و مستقل جریان فیلم كوتاه را پیگیری نمی‌كند بنابراین فیلم‌ها هرگز نمی‌توانند جریان‌سازی كنند و تأثیر مهمی از خود به‌جا بگذارند.

گاهی به واسطه‌ی جوایز جشنواره‌ها موج كوتاهی به راه می‌افتد، اما به دلیل عدم مداومت آن هرگز معلوم نمی‌شود كه چرا چنین فیلم‌هایی مورد تحسین و تشویق جشنواره‌ها قرار گرفته‌اند.

در سینمای بلند، جریان نقد با همه‌ی نواقص و كاستی‌ها همواره در كنار جشنواره‌ها قرار دارد و داوری‌ها را مورد بررسی و واكاوی قرار می‌دهد. گاهی نظرات منتقدان و جشنواره‌ها با هم هم‌سو و گاهی در تضاد و تقابل هستند، اما در هر دو صورت بستر مناسبی برای انتخاب و قضاوت در اختیار مخاطب و فیلمساز قرار می‌گیرد.

نقد در مطبوعات و رسانه‌ها می‌تواند تمركزگرایی بر جشنواره‌ها را بزداید و داوری‌ها را نیز مورد تردید قرار دهد و به كشف و تقویت استعدادها كمك كند.عدم استقلال حرفه‌یی

سازندگان فیلم كوتاه از اعتبار و احترام فیلمسازان بلند برخوردار نیستند و حتی اگر صاحب فیلم‌های شاخص و ارزشمندی باشند، تا به جرگه‌ی فیلمسازان بلند نپیوندند حرفه‌یی محسوب نمی‌شوند و همواره در حاشیه‌ی سینما باقی می‌مانند.

بنابراین فیلمساز فیلم‌های كوتاه نمی‌تواند روی پای خود بایستد و استقلال خود را حفظ كند، چرا كه این فیلمسازان در تلاش‌اند تا به سینمای بلند وصل شوند، در حالی كه فیلم كوتاه می‌تواند باعث غنا و عمق تنه‌ی سینمای ما باشد و به رشد و بالندگی آن كمك كند.

در دهه‌های اخیر با نسل جدیدی از فیلمسازان در سینمای بلند روبه‌رو هستیم كه از دنیای فیلم كوتاه آمده‌اند و با خود شور و خلاقیت ویژه‌یی به سینما آورده‌اند. پس بهتر است راه را برای فیلم كوتاه باز كنیم .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: